“Sikudanganyi. Umependeza sana, na imekufanya uzidi kuvutia.” Hapo ndipo akamshangaza zaidi, ila akajikaza akishindwa kumuangalia. “Asante.” “Na pole kwa maumivu. Ila hivyo ulivyo sasahivi, umependeza. Wala huna haja yakugusa hizo nywele, ziache hivyohivyo. Ila naomba mafuta ubebe halafu utaenda kupaka kwenye gari.” Akabembeleza akimshangaza Emelda. Ila akasimama na kukimbilia chumbani, akakwapua lotion na kutoka nayo. Wakaondoka hapo kwa kasi.

    Akampigia simu Ezra akiwa njiani. “Nakuja Ezra.” “Sawa. Ila taratibu, usipate ajali.” “Nashukuru na samahani.” “Naelewa. Hamna neno. Utatukuta.” Akahema kwa nguvu akiendelea kukanyaga mafuta.

Safari Ya Jelini, ‘Wake Wa Peke Yake’,

Inaendelea.

    Walifika nyumbani kwa kina Jelini wakakuta  ndio wanamalizia kula. Mama yao kimya akiwatizama walipokuwa wakiingia ila mzee ndio akawa kama amevurugwa! Jelini akawaambia waende mezani moja kwa moja wajichukulie chakula. Junior akamnong’oneza Emelda. “Nikupakulie?” Akashituka, hakutegemea. “Mimi ndio nikupakulie kaka!” “Hapana. Wewe ni mgeni wangu hapa. Nakuhudumia mimi mwenyewe. Vinginevyo twende ukachague kitu unachopenda.” Akaona bora waongozane. Akamtanguliza.

    Kama kawaida yake, Emelda alipopakua chake, akatafuta sehemu ya kujitenga ili ale akijua lazima Junior atakwenda kukaa na walio wamaana. Ila Junior alipomaliza kupakua akamfuata, “Twende tukakae pale kwa kina Ezra na Jelini.” Akaingiwa hofu. Akasita. “Twende. Nipe na hiyo sahani yako nikusaidie kubeba.” Junior akasisitiza na kunyoosha mkono kabisa kumpokea sahani yake. Akamkabidhi na kusimama, akamfuata mpaka sehemu waliyokuwa wamekaa kina Ezra.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    “Mgonjwa naona mambo yako si mabaya!” Jelini akamchokoza akiwa mwenzie anatetemeka. Kula na kina Ezra! Emelda hajazoea. “Nimepona.” Akajibu na cheko la wasiwasi. “Na ukapendeza. Umependeza sana.” Akamfanya aone aibu maana Junior na Ezra wote walimwangalia. “Asante.” “Mwaya wewe mpole! Kuanzia leo naanza kuwa kama wewe.” Junior na Ezra walicheka. Wakacheka sana mpaka wengine wakawageukia.

“Nyinyi sio watu wazuri! Sasa mnacheka kwamba siwezi au? Maana nataka pia niwe naongea kama Emelda!” Mpaka Emelda mwenyewe akacheka.

    “Mnacheka nini?” Mama mchungaji akauliza. “Wanao watu wabaya, mama! Mimi nawaambia kuanzia leo nabadilika. Nakua mtu mpole kama Emelda na nitakuwa nikiongea taratibu kama yeye. Lakini…” Mpaka mchungaji akacheka. Kila mtu akabaki kucheka.

    “Hakika mimi siamini! Yaani na wewe mama unacheka!?” Akimuuliza mama Jema. “Huyaweze. Wewe jiachie tu. Huyu binti mpole sana. Mimi namfahamu. Si yupo upande wa watoto kule kanisani?” Mama Jema akaongeza na kuuliza na kujijibu. “Alikuwa akiwafundisha kina Jeremy. Mtaratibu sana.” “Sasa mama hapo wewe unamaanisha nini?” “Wewe huyawezi, jiachie tu.” Wakazidi kucheka, Jelini akanyanyuka kutoa vyombo eti kwa masikitiko.

    “Kweli adui wa mtu, ni wa nyumbani kwake. Mimi siamini!” Akawa analalamika akikusanya vyombo, wengine wakicheka.” Alipokuwa akitoa sasa hivyo vyombo alivyokusanya hapo mezani kama kusafisha, Ezra akaenda kumpokea vile vyombo na kuvirudisha mezani.

    Jelini akacheka. “Nasafisha ili niweke dessert! Naona mchungaji kama amechoka, anadalili za kuondoka wakati mimi sijamaliza kumlisha. Nataka ale full-corse.” Akaongea kwa kunong’ona asijue wameshaanza kuchukuliwa video.

    Akashangaa Ezra anapiga goti na kutoa pete. Jelini alifurahi huyo na kuanza kurukaruka. “Jelini bwana! Sasa wewe umejua ni nini?” Junior akamfanya atulie. “Muone! Umeshaingiwa na hofu!” “Mimi nilijua anataka…” Ezra akamdaka mikono yote miwili. “Utulie sasa. Usikilize.” Junior akafanya wote wacheke. Akacheka na kutulia.

    Ndipo Ezra akaendelea akiwa magotini. “Nakupenda hivyo ulivyo Jelini?” Akacheka. “Hivihivi na maneno mengi?” Akamuuliza, wote wakacheka. “Hivyohivyo ulivyo, sitaki ubadilike.” “Kama hivyo, nakubali. Halafu mimi nakupenda Ezra! Wala sijivungi.” Watu walicheka wengine mpaka machozi. Ezra mwenyewe alicheka akiwa amepiga bado magoti akionyesha wazi hakuwa amemaliza alichotaka kumwambia, lakini biharusi alishakubali kabla hata hajaombwa!

    “Wewe mvalishe tu yaishe. Naona hakuna ustarabu mwingine tena.” Junior akamwambia Ezra. “Sasa kwani nilitakiwa kufanya nini na wewe Junior?” “Havina hata maana tena. Wewe vaa pete, tuanze mipango ya harusi.” Akacheka hana mbavu huku kanyoosha mkono tayari avalishwe pete, hataki mengi mwenyewe.

“Nimefurahi Ezra! Sasa mbona hata nilikuwa sijui!” “Kuna kitu kinaitwa surprise Jelini!” Junior akamjibu huku Ezra akimvalisha, yeye hana mbavu mpaka akamaliza. Akambusu huo mkono na kumuachia.

    Jelini akaiangalia ile pete akawa tena kama haamini. “Mwenzenu naolewa na Ezra!” Akaongea akijiangalia kidole huku akicheka, gafla akaanza kulia. “Tena? Sasa unalia nini?” “Mimi siamini bwana! Sasa kama ni ndoto?” Kila mtu anacheka. Ezra akamsogelea na kumshika mikono yote miwili. “Nakupenda Jelini wangu. Hata ukiamka kwenye hiyo ndoto, ujue mimi bado nipo. Na ni wako.” “Kweli? Na hutabadilika?” Akamuuliza kwa sauti ya chini akilia.

    “Sithubutu. Nakuhitaji Jelini. Umeleta furaha na faraja kwenye maisha yangu, siwezi kukupoteza. Una upendo wa kweli kwangu na kila mtu anayenizunguka. Na ahadi ya kubaki peke yako kwangu itabakia hivyohivyo mpaka kifo changu. Utabakia wewe kuwa dharula yangu ya kwanza daima.”Akalia huyo! Akamkumbatia. Vigelegele kwa mama mchungaji.

Mpenda mikono akatulia hapo akajisahau kama yupo mbele za watu. “Njoo nione pete.” Mpaka Jema alipomuita maana walimjua. Akajitoa hapo kwa Ezra na kwenda akijifuta machozi. “Na mimi nimepata wangu wa peke yangu.” Mama yake akabaki akimtizama. “Nzuri sana. Hongereni.” Akaenda kumuonyesha na mama yake. “Mwenzio naolewa na Ezra.” “Hongera mama yangu mzazi.” Akaanza kucheka kwa furaha.

    Kisha akamgeukia Junior. “Ujue Junior mimi sikuelewi kabisa? Mbona sikusikii sasa!” “Nachukua video Jelini! Nitafanya mangapi?” “Sasa si uchukue video huku useme hongera!” “Haya mama. Hongera sana Jelini.” “Naolewa na Ezra mwenzio.” “Na mimi naona. Umependa pete?” “SANA. Sisi tunapenda vitu vizuri. Ila hii ni sana. Halafu nimevalishwa na Ezra!” Pakawa na furaha ya namna yake. Huyo Jelini kila mtu akahakikisha anaona pete yake kidoleni.

~~~~~~~~~~~~~~~

    Wakati wanakula keki, Emelda akamuuliza Junior. “Wifi Hope yuko wapi?” “Hapa hayupo.” Akamjibu hivyo akijua wazi silo jibu alitakiwa kutoa. Emelda akanyamaza.

    Wakasherehekea hilo, wakaagana wakiwa wamekubaliana kinachofuata ni mahari lakini uchumba lazima kutangazwa siku ya jumapili kanisani, na tafrija fupi kwa mchungaji. Sio jambo geni, hata Junior alifanyiwa hivyo.

     Mchungaji akafanya maombi, akaomba Jelini na Ezra wapige magoti kisha watu wote wawazunguke, wakawawekea mikono. Wote wakawaombea. Mchungaji akatamka baraka kwao mpaka watoto wa watoto wao. Jelini alifurahi sana.

    Ndipo wakawasindikiza nje. Kabla hajapanda kwenye gari, akamgeukia Ezra na Junior. “Mkitoka hapa, safari iwe ya nyumbani. Sitalala, nawasubiria.” Ezra na Junior wakaangaliana. “Nikimaanisha msichelewe.” “Tumeelewa baba. Tunakuja sasahivi.” Mzee akaondoka. Ila vile alivyowatizama, walijua kinachoendelea.

    Junior akaondoka na Emelda kama kuwapa nafasi hao wawili hapo kwenye gari la Ezra. Wakakiss kwa muda tu wakisherehekea uchumba wao, ndipo Ezra akaondoka kuwahi nyumbani, akiwa amemuacha Jelini na familia yake wakiwa wamefurahi.

~~~~~~~~~~~~~~~

     Zaidi mama Jema. Alifurahia kwa heshima ya kufuatwa na mchungaji na mkewe siku ya jumatano na kuombwa rasmi kuposwa binti yake. Hilo lilimgusa sana. Ndipo akaonyesha na zawadi walizokuwa wamempa. Jelini hakuwa akiamini jinsi mama yake alivyomficha. “Basi mimi sikuwa hata najua kama wana huo mpango leo!” “Mchungaji alikuwa akisema unajiandalia uchumba wako mwenyewe. Wema wako umelipa.” Wakabaki kucheka.

    “Wewe si ulisema hutaki wa kanisani wewe?” Jema akimkumbushia siku yake ya kuchumbiwa yeye, jinsi alivyomuomba asimuombee apate mume mlokole. “Huko duniani wa peke yangu nimekosa dada yangu.” “Naona mpaka umefunga!” Wakazidi kumcheka. “Nampenda Ezra! Mtaratibu sana. Na naona wamefurahi kweli yeye na Junior nilivyokubali kuwa nao kwenye maombi leo. Ezra alikuwa ananiambia pale kanisani, eti imemfurahisha sana mchungaji na mkewe. Kwao ni watu wa maombi sana.”

     “Sasa sio uishie leo.” “Siwezi Jema. Sasahivi naongeza juhudi kwenye mambo ya kanisani, ili niwe nao. Ni watu wazuri sana.” “Na kuanzia sasa ndio fungu lako hilo ulilochagua na kulikubali. Huna jinsi. Taratibu tu, utakuwa kama wao. Na naona wenyewe wanakupenda.” Mama Jema akaongeza. “Katika hilo namshukuru Mungu. Wazazi wao wana upendo sana. Hawana neno.” Ikawa faraja kwao.

Kwa Wazazi.

    Walipofika nyumbani Junior hakuingia ndani akabaki garini akimsubiria Ezra mpaka alipofika ndipo akashuka. “Emelda yuko wapi?” “Nimemwambia aende chumbani kwake moja kwa moja.” Wakasimama hapo kwa muda. Kimya, kisha wakajikuta wanaongoza njia kuingia ndani. Wakakuta wanasubiriwa. Ule ukimya ukaashiria si shwari.

    “Tumepanga kesho ndio nihitimishe rasmi na Hope.” Akaanza Junior hata kabla hajakaa vizuri na mzee hajaongea. “Ezra ameshaandaa mazingira mazuri. Nitakwenda kuzungumza naye, ili tuachane kwa ustarabu japo natamani iwe kwa amani pia.” Kimya mzee akimtizama.

“Nataka kuishi kwa amani baba. Na niwe na mwanamke anayenipenda na kunijali. Hope anaweza kuwa mke mzuri tu, lakini kwa mwanaume mwingine, si kwangu. Nikiishia kumuoa yeye, maisha yangu hayatakuwa na furaha. Na naona si sawa kwangu na kwake. Tumejitahidi kwa muda mrefu, au niseme nimefumbia hiyo hali kwa muda mrefu, lakini naona sipo tayari kuendelea kuishi hivyo. Sina sababu.” Kimya.

    “Ni hilo tu  nimeona nikwambie mzee wangu na mama najua utaelewa. Najua unataka niishi kwa furaha.” Junior akamalizia, mzee akamtizama mkewe. “Umeshindwa wapi na hawa vijana wako, mama?” Wote walitegemea kutupiwa mama yao hiyo lawama.

    “Mbona kama nimesikia kuna mipango ya kueleweka tu! Au sijaelewa?” Wote walishangazwa na mama yao jinsi alivyochukulia hilo jambo. Junior akajiweka sawa sasa. “Mama Junior!? Hivi wewe umefikiria pale kanisani?” “Mimi nafikiria mwanangu kwanza. Hayo mambo mengine ni baadaye. Wewe mwenyewe ulinionya hata mimi nisiwahi kuingilia chaguzi zao kwenye maswala ya mke.” “Lakini huyu amechumbia na kanisa zima linajua! Tutasema nini?”

    “Sasa imeshindikana! Tufanyaje?” Akajibu mama bila wasiwasi. “Kweli mama?!” Mumewe akashangaa sana. “Kwani ile ni ndoa? Si ndio maana kuna kuwa na uchumba ili wasomane! Umemsikia hapa amesema amemsoma, Hope si kwamba hafai, lakini si mke wake yeye! Sasa ulitaka mwanangu ndio aoe mke wa mtu!” Mama huyo akaongea kwa mshangao kabisa.

    “Hapana! Furaha ya mwanangu kwanza ndio mengine baadaye! Kweli mimi nianze kufikiria hisia za watu wengine halafu mwanangu ndio akateseke! Hapana baba Junior. Mbona wao walilifurahia swala la mwanangu kuachwa? Wakambariki yule binti na watoto wake wakizungu, wakashangilia pale na uchumba ulikuwa karibu kabisa na ndoa! Hawakujali mwanangu. Wakamuacha Ezra anasononeka peke yake!” Mama Mchungaji akaendelea.

    “Kwanza wakati wote umekua ukisifia akili za Junior. Kwa nini katika hili uone hajafikiria?” Mzee akanyanyuka. “Kuna jambo jingine.” Ezra alishituka, asiamini. “Kwa nini usisubirie kwanza Junior!?” Akamtizama Ezra, akafikiria kidogo ila akashindwa. “Siwezi tena Ezra. Acha tumalize hili jambo.” Akasimama kama baba yake.

    “Naomba ukae baba. Na nakuomba katika hili usimame na mimi kama baba na si mchungaji. Sasahivi nakuhitaji wewe kama baba yangu. Unajua kwenye huduma sisi wote hapa na kila mtu humu ndani tunasimama na wewe baba yangu. Iwe mchana au usiku tuko na wewe tukitumika pamoja. Leo nakuhitaji usimame na mimi kama baba.” Mzee akakabwa, akarudi kukaa.

    Na yeye akarudi kukaa. Akamtizama Ezra, naye akabaki akimtizama. “Ni jambo la kushitua kidogo, ila kabla hamjasema hapana na kukataa, tafadhalini naomba mpate muda wakufikiria, tunaweza kuzungumza zaidi kesho. Naomba msiwe na haraka mkataka kunijibu sasahivi. Mnaweza toa jibu ambalo hamjafikiria. Naomba ufikirie kwanza baba.” Mzee kimya akimtizama.

    Akatulia kidogo kama ambaye anatafuta pakuanzia, Ezra akimtizama pembeni yake. “Nampenda na nataka kumuomba Emelda awe mke wangu.” Palizuka ukimya hapo. Kama ambaye hakuna anayehema. Mpaka mama yake akaishiwa maneno.

“Kwa kuwa nimeanza, acha tu nimalizie. Emelda ndiye anayenitunza hata huko ninakoishi. Nimeondoka hapa, lakini bado ananifikiria na kunihudumia. Ni, kwa nini sasahivi na si wakati ule hata kabla ya kumchumbia Hope? Najua mnaweza kujiuliza hivyo.” Kimya wakimtizama. Anajiuliza mwenyewe, na kuendelea kujijibu.

    “Sikuwa nikijua kama nafungia macho upendo mkubwa wa namna hii. Sasa matatizo yangu na Hope ndiyo yalinifanya nikapata muda wa kutafakari na kutamani kama ningepata mwanamke anayenijali hata nusu ya Emelda. Nikajaribu kufikiria usiku kuchwa, nikagundua sitakuja pata mwanamke kama Emelda. Mbali ya kuniheshimu na kunijali. Ananifikiria, anani…” Akaanza kuwatajia wazazi wake mambo anayofanyiwa na Emelda kana kwamba hawamjui Emelda. Kimya wakimtizama.

    Akaendelea tu kama anayekamua jipu. “Ndio nikaona bora nitulie kwa Emelda ambaye kwanza sio kwamba nahitaji kumsoma. Wote tunamjua. Amejawa upendo, mtaratibu, anajiheshimu, hana kiburi,...” Akaendelea kutaja sifa zake mpaka Ezra akamshitua. “Nafikiri wanamfahamu Emelda.” “Kabisa. Ni binti wa hapa nyumbani. Kwa hiyo kwa sababu yeye namfahamu vizuri, akikubali, ndani ya miezi mitatu, tunafunga ndoa. Ni hilo tu.” Kimya, hao wazazi wamepigwa na butwaa hata hawasogezi mkono. “Sasahivi nimemaliza.” Akajitahidi akimeza mate. Kimya.

    “Na swala la safari.” Akaongeza Ezra. “Asante Ezra. Nimemuomba kesho asisafiri. Na naomba asianze likizo yake kesho. Ili nikitoka kuhitimisha na Hope ndio nizungumze naye sasa. Akikubali ndio nafikiri kutakuwa na chakuzungumza. Maana hata sasahivi mkikubali au mkikataa bila mimi kuzungumza na Emelda mwenyewe, haitasaidia. Ni bora tudhibiti hisia zetu na neno lolote mnalofikiria kuniambia sasahivi mkiwa na mshituko, mpaka tupate jibu lake Emelda. Hapo nimemaliza. Au kuna nilichosahau?” Akamuuliza Ezra.

    “Naona kwa sasa itoshe, wazee wakapumzike. Tuendelee ukishazungumza na Emelda hiyo kesho ambayo nafikiri sio wazo baya akawa off, ili apate muda mtulivu wakujiandaa na mazungumzo.” “Wazo sio baya. Nashukuru mama kumuomba mama Leti aje asaidie kazi kwa kesho pia. Maana kila kitu kikienda sawa, tutakuwa na chakula cha usiku cha pamoja pia. Sisi wanne. Tukiombea safari yetu.” “Inamaana mimi, Junior, Jelini na Emelda.” Ezra akaongeza. Wawili hao wakabaki kupokezana maneno na mipango, wazazi kimya wakiwatizama. Pakatulia kwa muda. Kimya.

    “Naona kweli tuache wazazi wakapumzike.” “Kabisa. Lakini kabla hatujaondoka, ili mpumzike, naomba niwashukuru wazazi wangu kwa kufanikisha hili la usiku wa leo. Naona safari yenu inakaribia kufika mwisho kwetu. Tukishaweka sawa la Junior, ndani ya miezi mitatu, tunaoa kabisa, huu ukurasa tunafunga, wote mpumzike.” Kimya. “Na kweli ilifana.” Akaongeza Junior.” Kimya. Ezra akasimama.

    “Twende Junior.” “Naomba nizungumze na Emelda mara moja ili kuweka sawa mipango ya kesho.” Wote wakamtizama mama yao. Kimya. “Naona tuondoke tu, utazungumza naye kwa simu ili wazazi wakapumzike. Siku ishakuwa ndefu.” “Ni kweli. Wazo zuri. Usiku mwema.” Wakaaga. Kimya. Wakaondoka hao wawili bila yakujibiwa.

~~~~~~~~~~~~~~~

Alipofika tu kwenye gari akakumbuka vile Emelda alivyokuwa amependeza. Akafurahia moyoni, ila akakumbuka kumwambia ngozi ya kichwa inauma kwa kuvutwa akiwa anasukwa. Akaona aanze kumtafutia dawa ya maumivu usiku huo. Ezra akampigia. “Mbona sikuoni nyuma yangu?!” “Natafuta dawa ya kupunguza maumivu kwa Emelda. Wamemvuta sana wakati wakumsuka. Wewe tangulia kulala.” “Kwamba unapango wa kurudi tena nyumbani!?” “Siwezi kulala bila ya kumpelekea dawa. Najua si muhimu, lakini nataka kumhakikishia kuwa nimebadilika na sasahivi namsikia.” Ezra akatulia.

“Ujue ameniambia ni kweli aliniaga siku ya jumapili?” “Ikawaje?” Akamsimulia jinsi alivyoambiwa na Emelda. “Daah!” “Nimejisikia vibaya! Mpaka nimebaki nikijiuliza nimekuwa nikimfanyia hivyo mara ngapi!” Ezra akabaki akimfikiria huyo binti. “Sasa sijui kwa kuwa na yeye ni mkimya sana na sauti yake ni ndogo pengine ananikuta nakuwa na mambo mengi, kwa hiyo naishia kumuitikia hata kitu ambacho sijaelewa!” “Hapana. Tukiri tu kuwa tumekuwa tukimpuuza. Hakuna jinsi ya kujitetea katika lolote lile, Junior. Na nakuunga mkono kwa hichi unachotaka kufanya, japo sijui unarudije nyumbani!” “Sina jinsi, itabidi tu nirudi. Nitajua chakufanya nikifika pale mlangoni.” “Nijulishe kama utafanikiwa.” “Sawa.” Wakaagana, kazi ya kutafuta dawa ya kupunguza maumivu ya ngozi ya kichwa ikaendelea.

~~~~~~~~~~~~~~~

Kila duka aliloingia usiku huo akieleza tatizo lake linalohitaji dawa, walibaki wakimshangaa. Mwishoe akaenda duka kubwa la madawa Mikocheni, akapata muhudumu aliyesomea mambo ya madawa. Akamuhisi ndiye mmiliki mwenyewe. Maana alimkarimu vilivyo na kumpa muda wa kutosha kumsikiliza na kumshauri. Akampa dawa ya kupulizia ya kupunguza maumivu. Akamwambia pengine itasaidia. ‘Pain relif spray’. Akalipia na safari ya kurudi kwao ikaanza.

~~~~~~~~~~~~~~~

Akampigia simu Emelda. “Umeshalala?” “Bado.” Akajibu. “Nakuletea dawa ya kupunguza maumivu ya kichwa kwa ajili ya kusukwa. Kwa hiyo usilale, nisubiri.” Alishituka Emelda hakutegemea kabisa. Kwanza hakujua hata kama amemsikia au hata kutilia maanani alichokuwa akisema. Hakuzoea kabisa. “Utanifungulia mlango?” “Naogopa kaka! Unajua baba ndiye anayefungua milango usiku.” “Basi acha nimpigie simu anifungulie.” “Au tufanye tu kesho kaka. Usisumbuke.” Akaongea kwa hofu. Mpaka aamshwe mzee kwa ajili ya msuko wake! Haikuwa imekaa yakueleweka.  “Hapana. Sisumbuki, nataka ulale vizuri. Na usiogope. Umesikia?” Akatulia. “Nakuja. Usilale, unisubiri.” “Nitakusubiri kaka. Asante.”

~~~~~~~~~~~~~~~

Alifika kwao akaingiza gari mpaka ndani. Junior mtoto wa nyumbani na walinzi wanamfahamu. Akampigia simu baba yake. Ilishapita lisaa tokea atoke hapo. “Samahani sana baba yangu. Kuna dawa nataka kumpa Emelda.” “Ambazo haziwezi kusubiria kesho?” “Haziwezi. Nimeshafika, nipo hapa mlangoni kwako. Naomba nifungulie.” Simu ikakatwa, akajua anakwenda kufunguliwa.

Baada ya muda mlango ukafunguliwa. “Ni usiku sana sasahivi Junior, nahitaji kupumzika.” “Sitakaa sana.” “Tafadhali usikae kabisa. Mkabidhi na uondoke.” “Sawa.” Akampita hapo mlangoni akiwa hajasogea kabisa kumuashiria anamsubiria.

Akagonga mara moja tu, kama aliyekuwa amesimama mlangoni akafungua akiwa na wasiwasi. “Pole kwa usumbufu.” “Usijali. Ni ya kupuliza. Kwahiyo jipulizie kwenye ngozi ya kichwa, itafanya ngozi kuachia na kutulia. Vingine humo ndani ya mfuko mwingine ni vyako. Tutaongea zaidi kwenye simu au unalala sasahivi?” “Nitasubiri mpaka tuongee. Uwe nasafari njema ukiwa unarudi nyumbani.” “Asante. Nitakupigia muda si mrefu.” “Sawa.” Akatoka kwa haraka, akamkuta baba yake palepale alipokuwa amemuacha.

“Nashukuru baba. Usiku mwema.” “Asante na wewe. Na uwe makini huko barabarani.” “Nitajitahidi.” Akatoka, mzee akafunga mlango, huku nyuma Emelda anafurahia kama arukeruke. Mfuko mmoja ulikuwa na hiyo dawa, na mwingine chocolate nzuri sana. Zikaonekana za kiwango cha juu haswa. Akabaki akijichekesha hata asipulize dawa. Simu ikamtoa kwenye furaha.

~~~~~~~~~~~~~~~

“Kaka?” “Umepuliza dawa?” Ndio akakumbuka. “Bado.” “Nataka uipulizie nijue kama itasaidia au tutafute nyingine.” “Itasaidia tu. Asante. Nimefurahi! Sikujua hata kama ulinisikia!” “Nipo kwenye kupunguza kelele zote zilizokuwa zikinifanya nishindwe kutulia na kukusikia. Narekebisha ili niweze kukusikia wewe Emelda. Nivumilie kidogo tu. Kila kitu kitakuwa sawa.” Alivyokuwa akimbembeleza, ikamfanya atulie kabisa.

“Nashukuru kukubali kubaki na kuwa na mimi kwa kina Jelini. Uliumia?” “Safari hii sijaumia sana, kwa kuwa tulikuwa wote kaka. Na angalau ulijua kama nipo pale.” Junior akamuhurumia. “Samahani kama huwa inaonekana ni kama nakupuuza Emelda. Sikudharau.” “Ila huwa unashindwa kabisa kuniona kaka, au hata kunisikia. Wakati mwingine hata nikikusalimia unakuwa mbali, huitiki.” “Naomba unisamehe. Nakuahidi nitabadilika. Na nimeanza kuchukua hatua kwenye mapungufu yangu.” Akatulia.

“Kesho naomba uje nyumbani. Nimeshakuombea ruhusa kwa wazazi. Au unaratiba ingine?” “Hapana kaka. Nitakuja. Ulitaka iwe saa ngapi?” “Nitatuma mtu aje akuchukue saa nne na nusu asubuhi. Mpaka mfike nyumbani, nitakuwa nimesharudi, nakusubiria wewe tu. Ulitaka kula nini ukifika?” Akashangaa kidogo ila akajibu. “Utakachotaka nipike, nitapika na mimi nitakula.” “Kesho mimi ndio nakuandalia chakula.” Akamsikia akicheka.

“Nitakuandalia chakula kizuri. Na usiku tutakuwa na Ezra pamoja na mchumba wake.” “Kwamba na mimi nitakuwepo!?” “Ndiyo. Tupate nao chakula cha usiku.” “Sitaweza kukaa huko muda wote huo. Natakiwa kurudi kusaidia kazi. Mama Leti huwa anawahi kuondoka, na baba ni lazima apate chai ya saa 10.” “Nimezungumza na mama. Hamna shida. Kesho ni mapumziko yako. Nitakurudisha nyumbani usiku.” Akafurahia moyoni ila na wasiwasi ukizidi kumnyemelea. Wifi Hope! Maana hanaga utani. Akatulia na kuaga. “Usiku mwema kaka.” “Na wewe. Nitakuona kesho.” “Asante.” Wakakata simu.

    Hakupoteza muda, akaenda kugonga chumbani kwake. Mara moja tu, tena taratibu. Alipoona kimya, akaingia kwa kunyata. Akamuona amelala kitandani. Moyo ukajawa furaha! Akaweka matunda aliyokuwa amemletea kwenye meza ndogo aliyokuta ina glasi ya maji na supu imefunikwa. Akajua hajala.

    Akaweka vizuri na kuamua kukaa hapohapo kitandani taratibu kama asimuamshe wakati shida yake ni aamke. Hakuamka. Akaanza kumshika kichwa taratibu. Yaani yeye ndio akawa anasikia raha kumshika. Akamshika kipanda uso kama anayempima homa, mpaka akamuamsha.

    Junior alitoa koti la suti na hakuwa na tai. Shati jeupe! Msafi kama kawaida yake. “Kaka!” Akashituka, hakutegemea. Akatoa mkono kama aliyefumaniwa. “Vipi?” “Najisikia vizuri. Sijatapika. Ila nahisi dawa za kuzuia kutapika ndio zinanipa usingizi. Nalala kama niliyezimia. Pole na kazi.” “Asante. Basi acha nikupashie moto supu, uje unywe. Naona mama amekuachia hapa.” “Usihangaike kaka. Nitakwenda tu. Wewe pumzika.” Junior akakaa vizuri na kumwangalia.

    “Mbona wewe huwa unanipikia na kuniletea mpaka nyumbani na wakati wote hujawahi ona ni usumbufu? Kwa nini kwangu unahisi ni usumbufu?” Alishituka hakujua kama amejua. Akakwepesha macho.

    “Eti Emelda? Kwa nini kwangu ndio iwe usumbufu nikitaka kukufanyia kitu chochote? Au ulidhani bado sijajua kama ni wewe ndio unaleta chakula nyumbani si mama?” Akabaki akiangalia shuka alilojifunika.

    “Nashukuru kunijali Emelda. Asante.” Mwili mzima wa Emelda ulikuwa ukisisimkwa. Ni Junior! “Ila nasikitika sikujua mapema.” “Upo na majukumu mengi kaka. Unajitoa kwa kila mtu, kila mahali. Mchana na usiku hupumziki. Ni rahisi watu kukusahau wewe.” “Mbona wewe hujawahi kunisahau?” Akanyamaza.

    “Eti Emelda?” “Kwa kuwa upo kama mama yangu. Ni mpole sana. Anajituma sana pale kijijini kwenye mambo ya watu, lakini huwa yeye akipatwa na shida, watu huwa hawamkumbuki kabisa. Inakua rahisi kumpuuza kwa sababu huwa anafanyaga yale mambo watu wengine hawataki kufanya.” Akaendelea taratibu tu.

    “Kukiwa kuna misiba au hata harusi pale kijijini, basi ujue mama atafanya zile kazi ambazo watu hawaoni au hawataki kufanya. Zakudharaulika. Kama kuchota maji na kujaza kwenye vyungu. Kuleta kuni wapishi wapike. Na watu wakishakula, basi atabakia kusafisha na kuosha vyombo. Zote hizo ni kazi ambazo hakuna mtu anaona wala kuthamini. Kiasi ya kwamba ikifika kwenye kushukuriwa, yeye hafikiwi. Kwanza hawajui kama alifanya.”

    “Hakuna anayemshukuru mchota maji, wakati wakunawa mikono, ila anaye mnawisha. Hakuna anayemshukuru mleta kuni, ila mpishi. Hakuna anayekumbuka kusafisha vyombo baada ya vyakula vya msibani na kwenye sherehe kwa kwa watu wanakuwa wameshaondoka, na kama wapo, basi wanakuwa wamekaa sehemu maalumu, mama yangu akifanya nyuma ya nyumba. Na wewe upo hivyohivyo kaka.” Junior hakuamini.

    “Pale kanisani unakua wa kwanza kufika na wa mwisho kuondoka. Kila siku. Upo kwenye kila huduma, kasoro ya watoto tu ndio huko sijawahi kukuona.” Akakumbuka maneno ya Jelini. “Ambako wewe ndio upo?” Akamuuliza. “Ninachotaka kusema, unafanikisha kila huduma pale kanisani. Kila mtu anajua wewe na kaka Ezra hamjui kukataa wala kulalamika mnapopewa jukumu, ndio maana wanawatuma bila kuchoka. Lakini linapofika swala la kushukuru viongozi wa kanisa, sijawahi ona hata mara moja nyinyi mnaitwa pale mbele na kushukuriwa au kupewa zawadi. Wanawashukuru wale viongozi ambao nyinyi ndio mnakuwa mnawafanikishia kazi. Hakuna anayetambua watu kama nyinyi kaka.” “Lakini wewe unatambua na kujali.”

    “Sio kama ambavyo mnastahili au unavyostahili, kaka. Wakati mwingine natamani kufanya zaidi ila nakua sina uwezo. Nakuwa natamani hata usikie nikikwambia pole, lakini mara zote inakua ngumu kunisikia hata nikikwambia ‘pole’.” Junior akajisikia kuumia. Kwa asili Emelda ana sauti ya chini. Mtaratibu sana. Pengine ndio sababu.

Akamwangalia. “Napunguza kelele ili niweze kukusikia Emelda. Pole na samahani.” Ilimgusa huyo mrembo, akashindwa kuamini. Maana hata alivyoisema Junior, ilijaa hisia za kumaanisha.

    “Umenielewa?” Akamuuliza akivuta shuka kama amfunike vizuri. Emelda akatulia akifikiria maana yake. Kelele moja wapo ni Hope, sasa atamfikiaje yeye! Akatulia msichana wa kazi, asije kujipa tumaini ambalo halipo. Akamwangalia akamuona yupo mawazoni, akaona Ezra yupo sahihi. Amalize la Hope kabla hajaanzisha jingine, tena kwa maneno tu.

“Pole kwa kujirudia rudia mara zote bila mimi kukusikia, na bado hujachoka na kunikatia tamaa. Na samahani kwa kushindwa kukusikia.” Akamvuta mkono kabisa. Akaushika vizuri katikati ya mikono yake. “Lakini nakuahidi kukusikiliza. Na unapoona unazungumza na mimi, sijasikia, tafadhali rudia tena, na hakikisha nakusikia. Na nakuhakikishia kuanzia sasa, utajua kama nimekusikia. Sawa?” Akatingisha kichwa kukubali. Wakatulia hapo kwa muda, amemshika mkono vizuri na kwa upendo, akitamani asimuachie, na yeye akitamani kama aubusu. Ila akajikaza na kumuachia taratibu.

    “Acha nikakupashie supu moto. Ule kabla sijaondoka.” Akatoka. Ila kwa hakika Emelda alishajua yupo pale si kama kaka. Akahisi habari inataka kubadilika. Ila Hope akabaki kumfanya atilie mashaka kila kitu Junior alichozungumza. Akapoa akiumia moyoni, akitamani kama angepata yeye bahati ya Hope.

    Akarudi na sinia ya supu. “Nikusaidie kula?” Emelda akacheka. “Nitakula kaka. Asante. Mbona sioni yako?” “Nataka wewe ule kwanza. Ezra atanipelekea chakula ofisini. Nitakula nikirudi, usiwe na wasiwasi.” Akatulia kama anayejifikiria.

    Akamgundua. Akamuacha tu akijua kinachoendelea kichwani mwake, ila akashukuru Mungu hataweza kumuuliza. Maana hata yeye hakuwa na majibu ya kumpa kwa wakati huo. Akatulia akimsubiria akila, macho kwenye simu yake ili asimfanye akashindwa kula. Akahisi na yeye anavuta simu yake na kutuma ujumbe. Akabaki kujiuliza anawasiliana na nani muda huo na yeye yupo! Kajiwivu kakaanza.

    Mara akaona ujumbe umeingia kwenye simu yake, akahama kwa haraka kutoka alipokuwa akiperuzi kuwahi huo ujumbe akijua unatoka kwake. Ikawa ni kweli. ‘Nimefurahi umekuja kuniona na kukaa na mimi katikati ya siku yako yenye majukumu mazito. Asante.’ Akacheka taratibu na kumjibu. ‘Sasa hivi nakuona na nakukusikia.’ Akamjibu akamuona anavuta tena simu yake. Akasoma, akamuona anajifuta machozi. Akarudisha bila ya kujibu. Akamuacha. Akaendelea kuperuzi simu yake. Kimya mpaka akamaliza.

“    Asante kwa supu. Nimeshiba.” “Rudi kupumzika. Kazi zote zimeshafanywa na mama Leti. Hakuna kitu chakufanya tena. Pumzika kabisa leo.” “Asante kaka. Asante sana.” “Karibu.” Akasimama na kutoa vyombo, Emelda akishangaa. Yeye ndio huwa anawatumikia hapo ndani. Zaidi huyo Junior na Ezra, leo Junior anamtumikia yeye! Ikamgusa zaidi. Akarudi kujilaza akimtizama anavyojishugulisha hapo.

~~~~~~~~~~~~~~~~

    Akasafisha hapo, na kurudi kukaa hapo kitandani. Akamvuta tena mkono akishangaa anataka kufanya nini tena na mbona harudi kazini! “Nikuulize kitu Emelda?” Akatingisha kichwa kukubali.

    “Nilipokuwa nimelazwa hospitalini, unakumbuka ombi lako siku ya mwisho natolewa?” Jinsi alivyoshituka na kuinamisha kichwa, akajua amekumbuka. “Kwa nini hukuniambia kama ni wewe ndio unataka nirudi nyumbani ili uniuguze, badala yake ulimtumia mama?” Akanyamaza, ila akahisi mikono inatetemeka, maana aliokuwa ameushika ulikuwa ukitetemeka.

    Akamsugua viganja, akataka kuuvuta mkono wake akamzuia, akabaki ameushika. “Eti Emelda?” “Nilijua nikikwambia ni mama ungeona uzito wake, ungekubali.” “Kwa nini muda wote huo umeshindwa kuniambia kama ni wewe, umekua ukimtumia mama? Na si katika hilo tu, katika kila kitu! Kwa nini hukutaka nijue kama ni wewe ndiye unayenifanyia vitu?” “Isingebadili chochote kaka.” “Lakini mimi ningependa kujua! Nahisi ingenisaidia.” “Sidhani kaka. Sidhani.” Kwa upande fulani akakubaliana naye. Akaendelea kumsugua huo mkono taratibu, kwa muda akiwa mawazoni akifurahia uwepo wake mpaka ujumbe ulipoingia.

     Ukamtoa mawazoni akiwa na huo mkono wa Emelda akiuchezea, hana habari, mbali mawazoni. ‘Inatosha Junior. Tafadhali rudi kazini. Kiasi.’ Alikuwa Ezra. Akaangalia muda, akashituka na kuachia mkono. “Pumzika, tutawasiliana.” “Asante.” Akasimama kama afanye kitu, akaona kweli awe na kiasi, akaondoka.

Ijumaa.

    Jelini hakuwa na habari kama ni siku yake ya kuchumbiwa. Ila Ezra alimtaarifu kuwa mchungaji amekubali kufika kwao kwa chakula cha usiku, baada ya ibada ya maombi. Kwa hiyo akamwambia ajiandae, usiku huo watakuwa na ugeni. Mchungaji na familia yake wote watakua hapo. Akamwambia mama yake, asijue mama yake anajua na ameshamtaarifu hata Jema. Siku hiyo wakawahi kwenda kazini na kurudi kuanza matayarisho, kila mtu kwenye familia yake na mchungaji alijua kama anachumbiwa, kasoro yeye.

~~~~~~~~~~~~~~~

    Ilipofika jioni, Jelini alikuwa amefunga kama alivyokubaliana na kina Ezra akaenda kanisani kwa maombi kabla ya kufungua. Akakutana nao. Noah alishakuwa tayari akipiga kinanda hapo ibadani kuashiria alishafika. Sasa wazazi walipofika, Junior hakumuona Emelda. Akamtumia ujumbe, hapakuwa na majibu. Uzalendo ukamshinda, akamfuata mama yake. “Emelda yuko wapi?” “Alikwenda kusuka tokea asubuhi. Yupo kwenye matayarisho.” Yeye Junior akajua matayarisho ya shuguli baada ya pale. Akatulia.

    Ibada ikaisha safari ya kuelekea kwa kina Jelini ikaanza. Ezra akagundua hayupo sawa. Walipofika kwa kina Jelini, ikabidi amuulize mama yao. “Emelda anaendeleaje?” “Ameamka na nguvu, akaamua kwenda kusukwa. Ameshinda huko siku nzima. Sisi tumeondoka hapo nyumbani hajarudi ila aliaga tokea jana kuwa atachelewa.” Akamwangalia Junior, kimya.

    Wakakaribishwa ndani, salamu. Jema na familia yake pia walikuwepo hapo. Kukawa kumechangamka. Jelini maneno mengi akafanya kila mtu kujisikia nyumbani na kuzoeana kirahisi. Hofu ya mchungaji waliyezoea kumuona madhabahuni tu akizungukwa na maelfu ya waumini, Jelini akaipoozesha akawa baba hapo kwa muda mfupi tu. Vicheko akimchokoza mpaka mama mchungaji. Mpaka Noah alikuwepo.

    Vikaendelea vinywaji, zaidi chai kwakuwa walikuwa wamefunga. Junior akatoka nje. Ezra akaona harudi, akamfuata. “Vipi?” “Simpati Emelda!” “Pengine atakuwa ameishiwa chaji. Mama amesema alikwenda kusukwa tokea asubuhi. Tumsubirie, si amesema atakuja ila kwa kuchelewa?” Akakubali kuingia ndani.

    Mambo yakawa yanaendelea, Emelda haji. Kila kitu kikaanza kukosa ladha pale. Yupo kama hayupo wakati mwenzie anataka kuchumbia. Akamsogelea mama yake. “Nani anamleta hapa Emelda?” Akawa amemchanganya mama yake. “Si umesema atakuja ila kwa kuchelewa?” “Nilimaanisha atarudi nyumbani kwa kuchelewa! Emelda hatakuja hapa. Yupo na matayarisho ya safari.” Junior alishituka, Ezra akasogea.

    “Safari ya wapi tena!?” Ezra akauliza. “Si aliniambia amekuaga wewe siku ya jumapili?” “Mimi!?” Junior akashangaa sana. “Ndivyo alivyoniambia. Kuwa siku ya jumapili pale kanisani alikuaga kuwa anakwenda kwao. Hata hivi juzi alipougua alikuwa na wasiwasi anaweza shindwa kwenda. Kwa hiyo yupo kwenye maandalizi ya safari ya kwao. Noah amemkatia tiketi ya basi la asubuhi.” Junior na Ezra wakaangaliana.

    “Tafadhali endelea Ezra.” “Siwezi bila wewe. Nenda ila ujue nakusubiri.” Mama yao akawa haelewi. “Vipi?” “Narudi sasahivi mama. Ila Ezra tafadhali usinisubiri. Endelea.” “Unapoteza muda. Nenda lakini jua nakusubiri.” Junior akatoka akikimbia.

Maombi Ya Sirini, Yajibiwa Kwa Moto.

Ila Kwa Wakati wa Mungu.

    Moja kwa moja akikanyaga mafuta kwenda kwao. Akashuka akikimbia kama anayewahi wakati aliambiwa Emelda anaondoka kesho na si usiku huo. Akagonga kengele mara kadhaa maana mlango ulikuwa umefungwa. Akabaki akigonga kengele na kumpigia simu. Baada ya muda akasikia mlango unafunguliwa kwa ndani, akahema kwa nguvu.

    Akatoka Emelda amependeza, mpaka akamzubaisha Junior. Hakusukwa kitu cha ajabu, ila rasta za kimasai. Ndogondogo kama sindano. Na kwa kuwa zilikuwa zikimuuma, aliziachia, hakutaka kuzibana kabisa, ngozi ya kichwa ilizidi kuuma kwa kuvutwa wakati wakusukwa.

    Hakutegemea kumuona Junior pale tena usiku huo. “Shikamoo kaka! Nilikuwa bafuni nikashindwa kutoka kwa haraka. Pole.” Akampisha mlangoni. “Karibu.” Junior akaingia. “Nilijua utakua na kaka Ezra! Mama aliniambia leo na yeye anachumbia.” “Sasa kwa nini na wewe hukuja?” Akawa kama analaumu.

    “Nimerudi kwa kuchelewa kaka. Halafu huku kuugua siku mbili kumenipotezea muda, nimejikuta sijajiandaa kabisa kwa safari ya kesho. Nikaona nibaki nijiandae kwa safari. Naondoka alfajiri sana. Mambo yamekwendaje huko?” “Sijui! Nimekuja kukufuata wewe.” Akamchanganya Emelda akahisi hajamsikia sawasawa.

    “Naulizia uchumba wa kaka Ezra. Mama ameniambia na yeye anachumbia leo.” Junior akaona akae. Emelda akamsogelea akiwa na mshangao. Ila akamuuliza. “Nikuletee juisi?” “Mbona unasafiri bila kuniaga?” Akauliza kwa kulaumu. “Nilikuaga kaka! Pengine hukuwa umetilia maanani. Tulikuwa kanisani.” Junior akashangaa sana.

    “Kwenye harusi ya Ester?!” “Hapana. Kanisani kabla ya kwenda kwenye harusi.” “Nikasemaje?!” “Ulisema sawa. Halafu hapohapo na wifi Hope naye akaja, akakuchukua, mkaondoka. Mliniacha palepale nimesimama.” Junior akainama kwa uchungu. Emelda akakaa taratibu, kochi la mbele yake.

    “Nisingeweza kuondoka bila ya kukuaga kaka!” “Daaah! Hata sijui niseme nini!” Emelda akawa hajaelewa. “Kwa nini?!” Akauliza taratibu tu. “Sikujua kama unasafiri kesho Emelda! Samahani sikutilia maanani. Naomba unisamehe nahisi sikuwa nimeelewa, pengine nilidhani...” Akaona asijitetee, anaharibu. “Samahani.” “Hamna shida.” “Hapana. Si sawa. Si sawa kabisa! Nakuahidi nitabadilika.” Emelda akainama akiwa amekalia mikono yake.

    “Unakwenda nyumbani kufanya nini?” “Ni likizo yangu, mama amenipa. Ndio nakwenda kumsalimia mama na wadogo zangu.” “Kwa muda gani?” “Amenipa siku 15, kwa hiyo kama majuma mawili. Naenda kumsaidia mama kulima. Ndio msimu wa kupanda huu.” Anaongea hajui jinsi kaka yake alivyovurugikiwa.

    “Nikikuomba usiondoke kesho, mpaka tuzungumze na kujipanga pamoja, itakuwa sawa?” Emelda akabaki amekunja uso kama asiyeelewa. “Tafadhali Emelda. Ukiondoka tu, utanichanganya, nitashindwa kufikiria na hata mambo niliyotaka kufanya nitashindwa. Naomba ubaki ili nitulie. Halafu kama ni shamba, naomba tutume pesa, zitangulie kwa ajili ya vibarua. Mama alipie watu wakumsaidia shamba.” “Mama ndio kibarua mwenyewe.” Junior akameza mate, akapatwa na kigugumizi.

    “Msimu huu anakuwa anachukua kazi kwenye mashamba ya watu, ili kujipatia pesa za kumsadia na wadogo zangu. Kwa hiyo mimi na wadogo zangu ndio tunakuwa tukimsaidia.” Ki ukweli hakuwa akimfahamu hata kidogo huyo binti japo alikuwa akiishi naye nyumba moja mpaka akahama hapo kwao. “Basi tutamtumia pesa za matumizi. Halafu nitamuomba mama asogeze siku zako za likizo mbele. Mimi mwenyewe nitakupeleka nyumbani.” Alishangaa huyo binti, akabaki kama amepigwa na shoti ya umeme.

    “Ukiondoka tu kesho, jua nitaharibikiwa vibaya sana. Naomba ubaki. Nipo kwenye mabadilisho, na ili niweze kufanya vizuri ni nijue upo na mimi na upo upande wangu.” “Mimi nipo na wewe siku zote kaka.” “Nashukuru. Basi jua sasahivi nakuhitaji zaidi. Naomba ubaki, kesho tutazungumza zaidi.” “Ila na tiketi nilishakata, na baba pia anajua kama naondoka kesho.” “Nitazungumza nao. Usiwe na wasiwasi. Sawa?” “Sawa.”

    “Naomba nikuombe jambo la mwisho.” Emelda akatulia akimwangalia kama ambaye bado hajamuelewa sawasawa. Siku chache tu zilizopita alikuwa akiishi naye kama hayupo! Gafla anambembeleza! Emelda akabaki amevurugikiwa ila akimsikiliza kwa makini akihofia asije jichanganya. Asijue kwa Mungu miaka 1000 ni kama siku 1 tu. Hubadilisha mambo na kufanya kwa wakati wake.

    “Ezra anatakiwa kuchumbia sasahivi. Hatachumbia bila mimi kuwepo. Na mimi siwezi kuwepo pale bila wewe kuwepo.” Aliona wazi jinsi alivyomchanganya. “Tafadhali Emelda.” “Nilimuomba mama huko nisiende kaka.” “Kwa nini?” Akamuona ameinama. “Eti Emelda?” “Sijui! Ila sikuwa nikitaka kwenda. Naishia kuumia tu wakati wengine wakifurahia. Si sawa.” “Pole. Lakini nikikuomba twende wote?” Simu ya Ezra ikaanza kusumbua hapo. Akamwangalia anavyoangalia simu yake na kurudisha mfukoni. Kisha akamuona anatuma ujumbe mfupi na kurudisha tena mfukoni.

    “Kwani huko mlitaka msaada gani?” Akajua ni kazi. Wanataka akawafanyie kazi. “Naweza kwenda kusaidia chochote. Mimi nilidhani ni kuhudhuria tu, ndio nikakataa kwenda. Ila kama ni kazi, naweza kwenda.” “Hapana. Nataka uwe na mimi. Na safari hii hautakuwa peke yako, utakuwa na mimi. Nitaweka mazingira usiumie.” Hapo ndipo akamchanganya zaidi. Akabaki ameduaa.

     Na hapo napo Junior akazidi kumuangalia na kushangaa aliweza vipi kutooana uzuri wake. “Ni sawa tukizungumza kila kitu kesho? Ila usiku huu naomba twende ili Ezra achumbie. Huendi kufanya kazi, unakwenda kama mgeni wangu mimi. Mimi ndio nakuhitaji. Nataka uwe na mimi kwenye hili.” Mwili mzima wa Emelda ulianza kupatwa baridi. Kauli hii si ya kikaka kabisa! Hata yeye aliweza kugundua.

    “Emelda?” “Abee!” Wakati anaitika simu ya mzee nayo ikaingia. Ikabidi apokee. “Sikukwambia mimi kama usipoweka mambo yako sawa, unazuia ndoa mbili?” “Nakuja baba.” “Tafadhali uje Junior. Mwenzio ameshindwa kuchumbia, anakusubiria wewe. Na hapa mambo yamekaribia kuisha, wote tunaonekana watu wa ajabu tusio na mipango.” “Samahani baba. Nakuja sasahivi.” Akakata simu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

“Vipi?” “Aisee homa ilikuwa kali sana na anatapika kweli!” “Malaria hiyo!” “Kama kawaida ya mama, kaanza kumpa dawa hata hajapimwa!” Wakacheka kwa masikitiko. “Mama! Hajaacha tu?” “Naona ni kasumba iliyokataa kutoka. Ndio amechukuliwa damu, tunasubiria majibu. Vipi Jelini, mbona leo umepoa?” “Mimi maneno mengi nje ya hospitali. Nikishaona hivi halafu na sindano ipo mwilini mwa mtu, ndio nazidi kupoteza uchangamfu. Haya sio maeneo yangu kabisa.” Wakaanza kumcheka.

    “Ila poleni.” “Asante.” “Ila huyu kama mimi namfahamu. Si anakuaga kule kwa watoto siku za jumapili?” Jelini akauliza akimwangalia Emelda. Ezra na Junior wakatizamana. Hawana uhakika maana huyo ni mtu wa mwisho kabisa waliyekuwa na taarifa naye japo ndiye aliyekuwa akiwalisha kila siku ya ijumaa baada ya maombi ya siku nzima.

“Au nimekosea? Maana mwanzoni pale kanisani walitaka Jeremy awe anakwenda kwa watoto. Huyu akampokea. Nilipoenda kumchukua Jeremy,  akaniambia ni mtoto mwenye tabia nzuri. Nikamtania nikamwambia ni kama mama yake. Akacheka na kuniambia tumefanana naye pia. Ni mtaratibu sana huyu dada. Au nimemfananisha?” Kimya.               Akaendelea kuvuta kumbukumbu. “Na nilishamuona na mama mchungaji, kwenye harusi ya Ester. Akicheka mashavu yake yanabonyea hivi.” “Basi ni yeye.” Wote wakaitika kwa pamoja na kucheka. Maana Jelini alipiga ikulu. Kweli Emelda akicheka anabonyea mashavu.

“Nilijua tu! Poleni sana. Kumbe ni dada yenu anaishi kwa mchungaji!?” Kimya wakishindwa kujibu hilo. “Poleni.” “Asante. Vipi kazi lakini?” “Namshukuru Mungu, mambo si mabaya. Na wewe?” “Siwezi kulalamika. Nipo.” “Njoo tukae hapa Ezra, tusiongee sana, mgonjwa apumzike.” Wakaenda kukaa kochi la pembeni, refu. Wakatulia. Ezra na Junior wakaangaliana, Ezra akatingisha kichwa kama ambaye haamini, Junior akacheka kimyakimya.

Hope.

    Huku kanisani baada ya bible study mchungaji na mkewe wakaelekea ofisini ili kukutana na Hope. Hakuwepo kwenye mafundisho, ila akafika hapo kama aliyevizia muda wa kipindi uishe, akutane na mchungaji. Hakutegemea kumkuta na mama mchungaji. Akampokea kwa furaha tu japo alionekana amenyongea. Mchungaji hakutaka mengi. Akamshukuru kwa huduma yake hapo kanisani, kujitolea kwake na kumwambia, “kama kungekuwa na watenda kazi kama wewe hata wanne tu katika kila kanisa, hakika tungekuwa mbali. Wewe ni mtenda kazi unayefanya kana kwamba unafanya kwa Bwana kabisa. Kwa hakika Mungu wangu asikupungukie.”

    “Na tuna zawadi yako kutaka kukushukuru.” Akaongezea mama mchungaji, lakini kwa Hope akashangazwa kwa nini hata haulizwi ni kwa nini anaacha! Alitarajia mazungumzo ili apate pakujieleza na kuomba abakie.

    Asijue usiku huo una mengi, wanawahi kwa mama Jema. Na pengo lake limeshazibwa. Hawakumuulizia la kheri wala la shari zaidi ya shukurani kubwa sana kwake na hiyo zawadi. Na yeye akakabidhisha funguo zote, ila kabla hajatoka, mama mchungaji akamuwahi. “Hope binti yangu, milango hapa ipo wazi. Na hapa ni nyumbani mama. Ukipumzika. Ukajisikia unayo nguvu ya kuendelea, tafadhali usiache kurudi. Sisi bado tunakuhitaji. Hii kazi ya Mungu ni kubwa mwanangu, na watenda kazi ni wachache. Tunakuhitaji binti yangu.” Hilo likamfurahisha sana Hope. Angalau akajisikia vizuri. “Nimeelewa mama. Acha niweke mambo sawa, akili ikitulia, nitarudi tena.” Wakambariki na kuondoka wakiwahi kwa mama Jema.

~~~~~~~~~~~~~~~

    Wakiwa kwenye gari ujumbe ukaingia. ‘Nimemkuta Emelda anatapika sana na homa ipo juu, tupo hospitalini.’ Mama yake akasoma kwa sauti. “Wapigie na waambie tukitoka huko, tutawapitia.” Mama mtu akapiga, akaweka spika kama kawaida yake ili asijirudie kwa Ezra akijua lazima wapo pamoja. Wote wapate ujumbe kwa pamoja. “Tukitoka kwa mama…” “Tupo na Jelini hapa.” Junior akawahi asije toa siri. Akacheka.

    “Na mimi nimekuja kuona mgonjwa mama.” “Afadhali. Ndio maana kanisani sijakuona!” Akamchokoza akijua haendi kanisani vipindi vya katikati. “Mwenzio naanza ijumaa hii, na nafunga na Ezra.” “Na mimi Jelini!” Junior akamuwahi akilalamika. “Sijakusahau Junior! Na Junior pia, halafu sisi wote watatu tunakuja kanisani kwenye kipindi cha maombi.” Wakacheka.

    “Ingekua mimi, ningemwambia mchungaji ijumaa hii ndio iwe siku ya kutoa ile ahadi yake. Tunafunga pamoja, halafu mnakuja kufuturu kwa mama Jema.” Wote wakacheka kwa pamoja na mchungaji.

    “Jelini!” “Sasa mama wewe umeshawahi kula ndizi iliyopikwa na mchanga mwenyewe? Machalali?” “Sijawahi Jelini, mwanangu.” “Umeona? Ningekuwa mimi ningembembeleza mchungaji na kumpaga mpaka akubali. Unabakiwa na kazi ya kufunga tu, nakuomba. Chakula mnakula kwa mama Jema, halafu mnaenda kulala tu. Au wewe unaona wazo baya?” “Naona wazo sio baya. Acha ‘nimpange’ mchungaji.” Akamuigilizia. “Ndio maana mimi nakupenda.” Wote wakacheka.

    “Jelini? Wewe si umesema hospitalini panakuogopesha huongei sana?” “Mimi mwenzio nataka kutembelewa na mchungaji, nyumbani  kwetu, ndio inabidi kuchangamka. Ila na wewe unakaribishwa Junior. Wewe wangu.” “Sawa Jelini.” Wakacheka na kuagana kwamba watawapitia na hapo, Jelini asijue anajipangia surprise yake mwenyewe.

~~~~~~~~~~~~~~~

    Ilipofika muda wa saa nne usiku mchungaji na mkewe wakawa wanaingia hapo. Wakasimama wote kusalimia. “Kumbe bora ulivyomleta wewe! Mimi alinikatalia huyo! Alikuwa anatapika kuanzia asubuhi. Kila nikimwambia twende wakakuchome sindano, hataki.” “Sasa kwa nini umwambie mambo ya sindano wakati unajua anaogopa?” “Sasa ameishia wapi? Si yaleyale tu. Hapo si ana sindano!” “Usingemwambia sindano, angekuja mama! Halafu ndio aje akutane na sindano huku.” Kama kawaida ya Ezra hakosi neno la kuchangia kwa Junior.

    “Acha nikwambie Jelini mwanangu. Huyu na Noah wote hawataki sindano. Ukiwatajia tu hospitalini, akili inakimbilia kwenye sindano.” “Basi na mimi nipo hivyohivyo mama yangu. Hospitalini sipapendi, nipo hapa mpaka sasahivi sababu ya Ezra na Junior. Ila si vinginevyo.” Stori zikaanza, Ezra, Junior na mchungaji wakatoka nje. Wao wakabaki hapo ndani wakisubiria dripu iishe, waondoke.

Baba na Vijana wake.

    “Mambo yamekwendaje kwa mama Jema?” “Kule unajina kubwa!” “Acha baba!” Wote hawakuamini, maana alinyimwa kuwepo kwa Jeremy. Ikawapoozesha, kumbe! “Yule mama anaonekana amekufurahia na yupo tayari kwa wewe uoe binti yake wakati wowote. Anasema humdharau binti yake. Unampenda na kumjali kwa dhati. Umemfanya atulie na anasema Jelini anakupenda sana. Tukampa wazo hilo la ijumaa. Amelipenda kwa sababu anasema kwao jumamosi ndio siku kubwa ya biashara zake na binti yake. Kwa hiyo ataandaa mazingira mazuri nyumbani kwake, ili ufanye unachotaka.” Ezra alifurahia sana.

    “Asante baba yangu.” “Kwako naona kunakaa sawa. Ila naona kwa Junior tunaanza tena upya! Ni nini kinaendelea Junior? Kwa nini urudishiwe pete ya uchumba ambayo Hope alikuwa akijivunia nayo sana?” Ezra akamtizama kama kumkumbusha aseme ukweli.

    “Yeye alipenda vitu vyangu kuliko mimi mwenyewe baba. Na hilo limekuwa likiendelea kwa muda mrefu nikiendelea kulifungia macho mpaka siku ya jumapili ndio kama nimefunguliwa macho. Hope amenipuuza kwa muda mrefu sana akiamini sitaweza kuja kumuacha kwa sababu ya jinsi nilivyo, na anajua nitahofia kuchafua sifa pale kanisani. Akajiaminisha na kunidharau huku akinitumia atakavyo. Lakini baba, na mimi nataka kupendwa na kuheshimiwa kama wanaume wengine.”

    “Unataka kuniambia Hope haku..” “Kile ulichokiona siku ya harusi ya Ester ni muendelezo wa mambo mengi na mimi kufumbia macho baba yangu. Muulize Ezra kama nasingizia. Ana jeuri fulani hivi ambayo unaweza kuifananisha na ujasiri lakini sio ujasiri. Ni kujiaminisha. Sasa safari hii naona ni kama amenisaidia kunifikisha mwisho.” “Junior! Mwisho tena!?” Baba yake akashangaa sana.

    “Hakika ile pete haitarudi kidoleni mwake tena.” Mzee akamwangalia Ezra. “Na mimi nasikia sasahivi mzee wangu.” “Kwamba wewe hukuwa ukijua?” “Kwa sehemu na alikubali kesho tuzungumze akiwa amenipa muda wa kufikiria kwanza. Hivi sasahivi na mimi ndio nashangazwa na haya maamuzi.” “Nimegundua moyo wangu umehama kabisa. Na tafadhali kumbuka maneno yako baba. Ulisema hutatutafutia mke.” “Umepatwa na nini Junior!?” “Baba, na mimi nataka ndoa kama yako! Hilo ni kosa!?” Akauliza kwa ukali kidogo. Mzee akabaki akimtizama.

    “Ila swala la ndoa ni la maisha yote yaliyopo hapa duniani. Nafikiri Junior ana haki yakupendwa na kujaliwa baba yangu. Hope ni kama tu Hellen. Tulimfungia macho tukidhani ndivyo inavyotakiwa kuwa, kwa kuwa kwanza hatukuwa na mfano mzuri wa mahusiano, ndiye alikuwa msichana wangu wa kwanza, tukadhania pengine nikijitahidi kumuonyesha upendo kwa kumpa na kufanya kila anachotaka na nikija kumuoa itabadilika.”

    “Lakini kumbe alikuwa akinitumia, na akaniacha kikatili kiasi kile! Mtu anayekupenda kwa dhati anakuheshimu na kujali hata hisia zako. Haiitaji kumfundisha kukujali au kumuonyesha upendo mwingi ili kukupenda. Nimeliona kwa Jelini. Kama mapenzi yapo, yapo tu baba yangu. Kwa hiyo nafikiri Junior ndiye ana haki ya kusimamia anachojisikia.” Ezra akamtetea huyo Junior japo naye ndio anasikia hapo kama ndio MWISHO Hope. Lakini bado akasimama naye akimtetea.

    “Hivi nyinyi mmehesabu garama ya hayo maamuzi yenu lakini?” “Japokuwa maamuzi ni ya Junior. Na wote tunakubaliana muoaji ni Junior, anahaki na kuchagua mke wake. Kama na wewe mzee wetu utakubaliana na hilo na ukakumbuka ulituahidi hutatuchagulia wake, basi kwenye madhara ya hili tunaomba utusaidie kusimama na sisi.” Ezra akawa anazungumza, amemkingia kifua Junior kama yeye ndio muoaji.

“Tunajua si kwenye jamii tu, hata kanisani hapatakuwa sawa. Tunahitaji msaada wako kusaidia hili liishe vizuri japo inaweza isiwe kwa amani.” Mzee wao akawatizama na kuondoka.

~~~~~~~~~~~~~~~~

    Junior akahema kwa nguvu. “Nashukuru Ezra.” “Hapana Junior. Naomba tuzungumze. Na tafadhali nisikilize. Maana umenibadilikia.” “Utanisamehe Ezra. Ila nimeshindwa kuendelea kumfumbia macho Emelda. Nimejisikia kuumia na kuona nimemtelekeza kwa muda mrefu wakati yeye hajawahi kunikatia tamaa! Nimemkuta mgonjwa, yupo peke yake wakati mimi nipo! Hakika sitaendelea kumfumbia macho tena. Kwanza sina sababu yakufanya hivyo. Kwa nini!? Kama niliweza kuweka muda wangu mwingi kwa watu baki, ni zaidi kwake.”

    “Hope hakuwa mtu baki. Ni mchumba ambaye ulimchumbia kanisani.” “Alikuwa mchumba. Tafadhali tusirudi tena nyuma. Na katika hili nakuhitaji Ezra.” “Lakini taratibu Junior! Tafadhali, taratibu.” “Siwezi tena. Kwa hiyo tutafute njia ingine. Lakini ‘taratibu’ hapana.” Junior akaweka msisitizo.

    “Kwamba umeshampenda?” “Nafikiri.” “Junior?” Akaanza kucheka. “Acha kunichanganya.” “Mimi nahisi nimepatwa na hisia za tofauti, na sijawahi jisikia hivi. Hakika siwezi kujisaidia Ezra. Akilia, nasikia kuumia kupita kiasi! Mimi si mtu wa kushika matapishi, lakini yake nimeshika, tena bila ya kufikiria! Mwili mzima ulisisimka nilipomshika kumpima homa.”

    “Junior!” “Sasa si ndio nakutoa kwenye kuchanganyikiwa? Hapa nakusaidia wewe. Halafu alipokuwa amelala nikamshika kidogo, hakika sijawahi jisikia hivyo! Nusura nimpakate kichwa nimbeleze alale akiwa miguuni kwangu.” Ezra alimtizama kama anayeshindwa kummaliza, Junior hana mbavu.

    “Kumbe kupenda ndio raha hivi!” “Naomba tuhitimishe na Hope kwanza.” “Sawa. Kwa hiyo wakati wewe ukiweka mipango ya kuhitimisha, mimi naendelea na Emelda.” “Umepatwa na nini Junior?!” “Wewe ndio unashindwa kunielewa Ezra na unanisikitisha. Nimekwambia sitaendelea tena kumpuuza Emelda. Sitapoteza muda wangu kwa watu baki. Emelda kwanza, ndio mengine baadaye. Au hutaki tuoe tena?” Mara daktari akawa anaingia chumba alichopumzishwa Emelda.

    Junior akataka kikimbilia, Ezra akamuwahi. “Naomba usubiri kwanza.” “Ni nini tena!?” “Emelda ataruhusiwa kurudi nyumbani.” “Najua.” “Najua unajua, kwa hiyo?” “Nitamru..” “Hapana Junior. Hutamrudisha wewe nyumbani. Acha wazazi warudi naye.” “Ezra!” “Subiri kwanza Junior. Kesho wanapotoka mida yao ile ya saa nne, wewe ndio urudi nyumbani ukamwangalie. Lakini usiku wa leo, tafadhali naomba uishie hivi. Tafadhali Junior. Baby steps.” “Hapo hapana.” Akamtibua.

    “Basi, basi! Sio baby steps. Tutembee hatua moja baada ya nyingine.” “Hapo sawa. Ila si kwa kunichelewesha.” “Sawa Junior.” Hapo wakakubaliana, na kurudi ndani.

    Daktari akamruhusu, akiwa ameridhia arudie dawa ya malaria usiku huo baada ya kula. Ilikuwa ni ya kunywa mara moja tu, ila akaandikiwa dawa za kuzuia kutapika tena. Wazazi wakaondoka na Emelda. Ezra na Jelini. Junior akaondoka peke yake.

~~~~~~~~~~~~~~~

    Alipofika tu nyumbani ujumbe ukaingia. Alikuwa Emelda. Safari hii akaona. Akataka kumsikia na kuelewa. Akaweka kila kitu pembeni, kisha akaenda kukaa kabisa ili asome asije akokosa ujumbe mzima. Ila ujumbe ulikuwa mfupi tu. ‘Nashukuru kaka.’ Junior akarudia tena na tena akitamani kama angeandika zaidi.

    Akaamua kumjibu kwa swali. ‘Naweza kupiga?” ‘Mama ananiandalia chakula. Pumzika tu kaka. Sisi huku tupo salama. Ila usiache kula.’ Emelda akajibu. ‘Nataka kuzungumza na wewe.’ Moyo wa Emelda ukajaa furaha, japo hakujua anataka kuzungumza nini. Ujumbe mwingine ukaingia. ‘Au nakusumbua, unataka kupumzika?’ Ni Junior, kaka yake wa siku nyingi. Huo ujumbe ukawa si kawaida yake. Kwanza huwa hajibu jumbe zake. Usiku huo anawasiwasi wa kumsumbua! Emelda akapatwa na sintofahamu.

    ‘Hapana kaka. Hunisumbui kabisa. Nakuonea huruma, najua unatakiwa kuamka alfajiri sababu ya kazi.’ Junior akasikia kujaliwa huyo, kana kwamba ni mara yake ya kwanza wakati ni kawaida ya Emelda ila hakuwahi kumuelewa wala kumsikia. Akamjibu huku akimfikiria. ‘Usijali. Naomba kuongea na wewe kabla hujalala na pakiwa pametulia. Nijulishe.’ ‘Nitafanya hivyo.’ Akajibu na kuficha simu chini ya mto ili mama yao akiingia asione.

~~~~~~~~~~~~~~~

    Akaamua kuoga kabisa na kujiweka kitandani akisubiria simu ya Emelda. Baada ya muda akaona simu yake. Akakata, kisha akampigia yeye. “Umekula vizuri?” “Ndiyo.” Akajibu kwa utulivu. “Na umeshiba, hujatapika?” “Sijatapika. Asante kunipeleka hospitali. Nilikuwa namkatalia mama.” “Usiwe unaugua peke yako. Uwe unanijulisha.” “Unakua na mambo mengi kaka. Wakati mwingine inakuwia ngumu kunisikia.” Emelda akazungumza kwa upole, lakini Junior akamuelewa.

    “Nakuahidi kubadilika. Kuanzia sasa nitakuwa nikikusikia. Ni ahadi nakupa.” Emelda hakuamini! Akajisikia machozi kumtoka. Alishamfungia huyo Junior, akimuomba Mungu amfungue macho kwake, lakini wapi! Mpaka akakata tamaa. Akajua amebakia kumchukulia ni msichana wa kazi za ndani tu. Hamuoni kama ni mwanamke anayeweza kuwa zaidi ya hivyo.

    “Umenisikia?” “Ndiyo.” Akajibu kwa heshima. “Kesho nitakuja kukuona. Nikuletee nini? Niambie chochote unachojisikia kula. Na hunisumbui.” “Unamjua mama anavyopika. Kutakuwa na vyakula vingi. Usihang…” “Sio usumbufu. Huna hamu na kitu chochote?” “Sina kaka. Pengine sababu ya kuumwa. Sina hamu na chakula kabisa.” “Basi nitakuletea hata matunda. Pumzika. Nitakuona kesho.” “Asante kaka. Uwe na usiku mwema.” “Na wewe pia, Emelda.” Simu ikakatwa na kuwaacha hao wawili wote mapigo ya moyo yakienda kasi.

Alhamisi.

    Asubuhi hiyo alimkuta Ezra alishafika ofisini. “Nimezungumza na Hope, nimemuomba leo mchana mkutane tena.” “Hapana Ezra. Leo mchana nina ratiba ya muhimu sana.” Akakataa bila ya kufikiria. “Hivi unafikiri utamalizaje swala lako na Hope?” “Sijakataa, ila isiwe leo mchana.” Akafikiria kwa haraka, kisha akaongeza. “Na kesho pia sitaweza.” Ezra akabaki akimwangalia.

    “Ni nini sasa?” Umepatwa na nini Junior!?” “Mbona sijakataa! Ila si leo wala kesho. Pengine tufanye jumamosi, mida ya saa nne asubuhi.” “Hapo sasa unaongea. Sasa utamwambia nini?” “Kwamba naahirisha uchumba.” “Hivyo tu?!” “Basi niambie wewe unavyotaka nikamwambie, nitamwambia. Ila kwa sasa sina sababu ingine. Na nataka kumaliza majukumu yangu hapa kwa haraka ili saa nne niende kwa Emelda kama ulivyosema jana.” Hapo akamkazia sauti kama usinigeuke.

    “Kama unakwenda saa nne, inamaana mida ya saa sita utakuwa umesharudi!” “Hapo sasa unanigeuka Ezra, na si kawaida yako. Jana uliniambia nini?” “Wewe unataka ukakae nyumbani mpaka ukutwe pale na wazazi!?” “Sina ninachoficha tena.” “Hapana Junior. Mpaka uhitimishe kwanza na Hope, ndipo uanze jambo jingine. Mfikirie mama.” “Sawa. Lakini sasahivi nina mgonjwa, siwezi kukutana na Hope. Mwambie jumamosi.”

    “Sawa. Jumamosi saa nne asubuhi. Nyumbani kwako?” “Hapana!” Akashituka kabisa. “Kwa nini afike kwangu na tunaachana!? Tafadhali iwe sehemu ingine tena nashauri iwe ya wazi kabisa. Tunaweza kwenda wote.” “Hatutafanya hivyo! Huo hautakuwa ustaarabu. Ulitongoza mwenyewe, nenda kaitimishe mwenyewe.” Akamkatalia.

    “Sawa. Lakini sio nyumbani kwangu. Hapo hapana Ezra.” “Kwa nini?” Akamuona anasita. “Junior?” “Sasa anafuata nini kwangu?” “Junior?” Ezra akasisitiza akiwa anajua kuna anachoficha. “Nitakuwa na Emelda. Nataka mida ya saa sita, aje nyumbani tuzungumze. Sasa sitaki aje akute hata dalili za Hope.” Ezra akachoka kabisa.

    “Yaani ile saa nne ninapokwenda kukutana naye kwa kuhitimisha, nampelekea kila kitu chake alichoacha kwangu, tunaagana kwa amani. Simdai, hanidai. Hakaribishwi tena kwangu.” “Hope atajua kwa hakika ule utabiri wangu juu yenu haukuwa utabiri, nilijua kinachoendelea. Nikabaki kumsanifu tu!” Akawa amemchanganya Junior.

    “Utabiri gani tena!?” “Umeniponza Junior!” “Nini tena!?” “Mimi nilimwambia juu ya mfano wa kitabu cha Ester. Juu ya malikia Vashti…” Kabla hajamaliza, Junior akawa ameelewa. Acha acheke. “Wewe nabii aisee!” “Acha kucheka Junior! Hope atajua muda wote mimi namuwekea mipango ya kukutana na wewe, lakini najua yupo Emelda!” “Huna jinsi ya kurekebisha hilo.” Ezra akabaki akimwangalia.

    “Wewe endelea na mipango ya saa nne, ya siku ya jumamosi. Kama hataweza, basi tena mpaka jumatatu. Na isiwe kwako.” “Unajua kwangu siwezi kumruhusu tena, sababu ya Jelini.” “Basi na mimi sababu ya Emelda.” “Unaiga Junior!” Hana mbavu kama mazuri.

“Wewe changamka, tuoe, tutulie. Tengeneza mazingira mazuri, jumamosi tufunge ukurasa wa Hope. Kesho unachumbia wewe. Jumapili tunatangaza uchumba. Mnaombewa. Watu wakishamaliza maneno kati yangu na Hope. Pakipoa tu pale kanisani, namchumbia Emelda. Ndani ya miezi mitatu, tunaoa, tuanzishe familia. Au unasemaje?” Hapo akampata Ezra.

    Junior wa mipango, Ezra akacheka. “Hatutakuwa tumeharakisha sana?” “Pesa tunayo. Wanawake wanaotupenda tunao, tatizo ni nini?” “Namaanisha kwa upande wako na Hope, mpaka Emelda, kisha ndoa? Watu hawatakuelewa Junior!” “Nani amekwambia sasahivi wananielewa? Mimi shida yangu Emelda. Akinielewa yeye, akukubali ndoa, naoa. Mengine nitajua mbele ya safari. Kwanza nimeshapata jibu la swali lako.”

    “Kwamba kama unampenda?” “Ndiyo. Nikiongea naye najisikia tofauti. Furaha ya ajabu! Bwana yule binti ananipenda na kunijali Ezra!” “Kwamba baada ya pale ulimpigia simu tena?” “Sio kwa haraka! Mama alipoenda kulala! Wewe vipi Ezra!” Ezra akatingisha kichwa kwa masikitiko, Junior hana mbavu.

~~~~~~~~~~~~~~~

Itaendelea….